Met Sean Carney heeft Ray Bodenstein van Bluebridge Network zonder twijfel een hoofdvogel beet en daardoor is het natuurlijk verwonderlijk dat we tot heden hebben moeten wachten voor een concert van deze aimabele man in de Banana Peel te Ruislede. Aimabel ?...ja, want zelfs buiten onze landsgrenzen is hij de vriendelijkheid zelve. Zo zaten mijn partner in crime en ik zelf deze zomer nog op een terrasje in Cognac te genieten van Tim Lothar Petersen toen we van ver een schreeuw hoorden en Sean bij ons een glaasje kwam drinken waarnaar weerom een gezellige babbel volgde en gewoon al omdat hij een steengoede gitarist is met een uitgesproken vriendelijkheid is reden genoeg om de trip naar Ruiselede te maken. Ik was zonder fillestress vertrokken en al was mijn aankomst aan de vroege kant toch zat de Banana Peel al aardig vol. Een atribuut dat ze hier met regelmaat moeten laten bijmaken is zeker en vast het bordje ‘Sold Out’ al kan er voor het bestuur er natuurlijk wel altijd eentje bij…

Ook vanavond dus geen uitzondering op de regel en was het ook nu weer ‘volle bak’. De meesten hebben Sean Carney al aan het werk gezien zo is er bij ‘Guy van Ghent’ ook wel een meer dan behoorlijk beeld achtergebleven na zijn optreden op Spring Blues 2009 in Ecaussinnes en in zijn kielzog volgen velen met dezelfde mening.

De optredens van Sean Carney  zijn blues met een beetje jazz in verweven wat zelfs op zijn meest swingende nummers zoals vanavond bij Tommy Tucker zijn ‘High Heel Sneakers’ uit 1964 de menigte vol respect doet luisteren. Een nummer waarop Eric Blume de bluesdrum kan hanteren want Eric is ontegensprekelijk één van de betere drummers die er rondlopen op deze aardbol en ‘blues’ is in wezen een beetje te min voor deze krak. Eric voelt zich bijzonder thuis in het jazzmilieu wat hij met verve bewijst met zijn intrede op ‘Live of Ease’. Het lijkt wel of Sean en Eric verbonden zijn met een navelstreng want elke noot van beiden is op het juiste moment en glashelder zelfs wanneer Eric zijn kunstjes laat zien blijft de muziek onberispelijk.

Zoals diegene die Sean Carney  al aan het werk hebben gezien, weten zij dat Sean zijn concerten bijzonder goed weet op te bouwen. Openend met een solo act  doet hij het publiek bewust muisstil zijn en zo kunnen stuk voor stuk de andere bandleden hun intrede doen. Op de bass is er al geruime tijd een andere speler te waar te nemen en na Bill Stuve en Abdell ‘B-Bop’ Bouyousfi vorig jaar is het deze tour het moment van Christopher ‘Chris’ Brzezicki en voor alle zekerheid heb ik hem na het concert zijn naam maar zelf laten opschrijven en geloof me vrij zijn naam wordt makkelijker uitgesproken dan geschreven.

Chris is afkomstig uit Canada en speelde al met heel wat namen zoals Zora Young, Sonny Rhodes, Pinetop Perkins, Sue Foley e.v.a., dus al een opmerkelijke CV en zo is hij  niet  aan zijn proefstuk toe waardoor zijn intrede met ‘Ramblin’ On My Mind’ zeker voor geen hindernissen zal zorgen. Persoonlijk vind ik dat de muziek en stijl van Sean Carney er zich bijzonder goed toe leent om gebruik te maken van ‘double bass’ of zoals Franky 'van het huis' het zo mooi kan verwoorden met een bass op een stokje…

Veel werk uit zijn laatste 2 albums maar ook traditionals zoals 'Blues & My Baby' krijgen we te horen en met nummers als 'What Can I Say' durft Sean het zelfs aan om "unplugged' vocaal zijn ding te doen en wordt het hier in Ruislede zo stil dat de klokken van de kerk, 500 meter hier vandaan zouden te horen zijn ;-). Is het nu jazzblues, shuffles of swing à la T-Bone Walker, Sean Carney is het allemaal meester en dat zullen ze hier vanavond ook geweten hebben...en voor concert '1 duizend en 2' kan dit tellen.

insteker van de week: Sean Carney is er 35 maar doe je ogen dicht en hij is er 85...(Franky Van De Ginste)